எந்த ஒரு
போராட்டமும் நடத்தப்படாமலேயே பெண்களுக்கான முழு உரிமைகளையும் இஸ்லாம் வழங்கியிருக்கிறது, என்பது மட்டுமே இஸ்லாத்தின் உண்மைத்துவத்திற்கு போதுமான ஆதாரமாகும்.
உலகின் முக்கிய மதங்கள் என்று கருதப்படக்கூடிய மதங்களில் கூட பெண்ணை பாவத்தின் ஆணிவேராகவே
கருதப்படுகிறது. சுவனத்தில் ஆதம் (அலை) ஹவ்வா (அலை) ஆகிய இருவரையும தங்க வைத்தபோது
ஒரு குறிப்பிட்ட மரத்தைச் சுட்டிக்காட்டி இதன் பக்கத்தில் கூட போக வேண்டாமென்று அல்லாஹ்
கூறினான்.
எனினும், ஷைத்தானுடைய ஊசலாட்டத்தின் மூலம் அவ்விருவரும் அந்தக் கனியை
உண்டுவிட்டார்கள். இந்தத் தவறு நடந்தது பெண்ணின் தூண்டுதலினால் தான் நடந்தது. எனவே, எல்லா பாவங்களுக்கும் பெண்தான் அடிப்படைக் காரணம் என்ற ஐதீகம்
உருவாக்கப்பட்டது. ஆனால், ஆதம் (அலை) அவர்களுடைய சரித்திரம்
குர்ஆனில் பல இடங்களில் கூறப்பட்டுள்ளது. எனினும், எந்த இடத்திலும் பெண்னை கேவலப்படுத்தும் விதமாக ஒரு வார்த்தை
கூட சொல்லப்படவில்லை. ஆணுடைய பொறுப்பை உணர்த்தும் விதமாக சில இடங்களில் ஆதம் (அலை)
அவர்களை மட்டும் குறிக்கும் விதமாக ஒருமையில் வார்த்தை பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கும்.
மற்ற இடங்களில் அந்த சம்பவத்தின் நிலைபாட்டை விளக்கும் போது இருமையைக் குறிக்கும் வாசகமே
பயன்படுத்தப் பட்டிருக்கிறது.
அதாவது
ஆதம், ஹவ்வா (அலை) ஆகிய இருவருக்கும் சுவனத்தில் தங்கும்படியும் நாடிய
விதத்தில் சாப்பிடும்படியும் இருவரும் குறிப்பிட்ட மரத்தை நெருங்க வேண்டாமென்றும் கூறப்பட்டிருக்காது.
எனினும் அவ்விருவரும் சாப்பிட்டு விட்டார்கள். அவ்விருவருடைய மறைவிடமும் திற்நதுவிட்டது.
அவ்விருவரும் இலைகளைக் கொண்டும் உடலை மறைத்தார்கள், என்று இருமையாகவே கூறப்பட்டுள்ளது. அல்லாஹ்வுடைய எச்சரிக்கையும்
இருவரையும் நோக்கியே வந்தது. நான் உங்கள் இருவரையும் அந்த மரத்திறகு நெருங்க வேண்டாமென்று
தடை செய்யவில்லையா? நிச்சயமாக ஷைத்தான் உங்களிருவருக்கும்
பகிரங்க விரோதி என்றும் சொல்லவில்லையா?
அது மட்டுமல்ல.
தவற்றை உணர்ந்து அல்லாஹ்விடம் பாவமன்னிப்பு கேட்கும் போது கூட அவ்விருவரும் இரட்சகனிடம்
பாவமன்னிப்பு தேடினார்கள், என்று குர்ஆன் கூறுகிறது.
குர்ஆனில் எந்த இடத்திலும் பெண்ணைக் கேவலப்படுத்தும் விதமாக வாசகங்கள் அமையவில்லை.
குற்றம் தொடர்பாக கூறுவதாக இருந்தாலும் கூட ஆணையும் பெண்ணையும் சமமாகவே இஸ்லாம் பார்க்கிறது.
எனவேதான்
தண்டனை தொடர்பான வசனங்களில் திருடக்கூடிய ஆண் திருடக்கூடிய பெண், விபச்சாரம் செய்யும் பெண், விபச்சாரம் செய்யும் ஆண் என்று இருஇனத்தாரையும் தனித்தனியாகக்
கூறி இருவருக்கும சமமான தண்டனையே குர்ஆனில் அறிவிக்கப்பட்டிருக்கிறது. மனிதர்கள் செய்யும்
நற்காரியங்களுக்கு ஆண், பெண் வேறுபாடின்றி சமமாகவே
நற்கூலி வழங்கப்படுகிறது. நற்காரியத்தை ஆண் செய்தால் மட்டுமே நன்மை என்று அறிவிக்கப்படவில்லை.
ஆணாயினும் பண்ணாயினும் எவர் இறைநம்பிக்கை கொண்டவராக இருக்கும்
நிலையில் நற்செயல் புரிகிறாரோ அவரை (இவ்வுலகிலும்) தூய - மணமான வாழ்வு வாழச்செய்வோம்.
(மறுமையிலும்) அவர்கள் புரிந்த நற்காரியங்களில் மிகச்சிறந்தவற்றுக்கு (ஏற்ப) கூலி வழங்குவோம்.
(அல்குர்ஆன் - 16:97)
உங்களில், ஆண், பெண் யாருடைய நற்செயலையும்
வீணாக்க மாட்டேன், என்றும் குர்ஆன் கூறுகிறது. (3:195)
நன்மை
வழங்கும் விஷயத்தில் ஆண்களையும் பெண்களையும் தனித்தனியாகக் கூட சில இடங்களில் குர்ஆன்
எடுத்துரைக்கும். உதாரணமாக, நிச்சயமாக முஸ்லிமான ஆண்கள், முஸ்லிமான பெண்கள், இறைநம்பிக்கை கொண்ட ஆண்கள், இறைநம்பிக்கை கொண்ட பெண்கள், பொறுமையுள்ள ஆண்கள், பொறுமையுள்ள பெண்கள், தானதர்மம் புரியும் ஆண்கள், தானதர்மம் புரியும் பெண்கள், நோன்பு நோற்கும் ஆண்கள், நோன்பு நோற்கும் பெண்கள், தங்களுடைய மறைவிடங்களைப் பாதுகாக்கும் ஆண்கள், மறைவிடங்களைப் பாதுகாக்கும் பெண்கள், அல்லாஹ்வை அதிகம் நினைவுகூரும் ஆண்கள், அல்லாஹ்வை அதிகம் நினைவுகூரும் பெண்கள் ஆகியோருக்கு அல்லாஹ்
மன்னிப்பையும் மகத்தான நற்கூலியையும் தயார் செய்து வைத்துள்ளான். (அல்குர்ஆன் - 33:35)
பெண்களுக்கு
வாழ்வுரிமை வழங்கியது இஸ்லாத்தின் மிகப்பெரும் சாதனையாகும். ஏனெனில், உலகின் பல மதங்களில் பெண்களை ஒரு மனித இனமாகக் கூடப் போற்றப்படவில்லை.
நபி (ஸல்)
அவர்கள் பிறந்த பிறகுகி.பி. 586 ஆம் ஆண்டு ஃபிரான்ஸில் பெண்களின் நிலை பற்றி விவாதிப்பதற்காக
கூட்டப்பட்ட ஒரு கூட்டத்தில் நீண்ட விவாதங்களுக்குப்
பின் பெண்ணும் மனித இனம் தான். எனினும் அவள் ஆண்களுக்கு ஊழியம் செய்வதற்காக படைக்கப்பட்டிருக்கிறாள், என்று தீர்மானித்தார்கள். (மஆரிஃபுல் குர்ஆன் - 1/197)
ஆனால், குர்ஆன் விந்துத்துளியிலிருந்தே ஆணும் பெண்ணும் படைக்கப் பட்ட
சமத்துவக் கொள்கையை பல இடங்களில் எடுத்துக் கூறும். ஹிந்து மதத்தில் கணவர் இறந்து விட்டால்
அவரது பிணத்தோடு மனைவியையும் சேர்த்து உயிரோடு உடன்கட்டை ஏற்றி பொசுக்கி விடுவது, மதத்தின் அங்கமாக கருதப்பட்டது. உலகில் இன்றைய இஸ்லாம் தோன்றுவதற்கு
முன் ஒட்டுமொத்த பாகப்பிரிவினை முறைகளும் முறையற்றதாகவே இருந்தன.
அய்யாமுல்
ஜாஹிலிய்யா எனும் மௌட்டீக காலத்தில் சொத்துரிமை கொண்டாடுவதற்கு பலமுள்ள ஆணாக இருப்பது
மட்டுமே தகுதியாக கருதப்பட்டது. எனவே யுத்தத்தில் பங்குகொள்ளுமளவுக்கு பலம் வாய்ந்த
வாலிபர்களுக்கே எல்லா சொத்துக்களும் கிடைக்கும். பெண்களுக்கோ சிறுவர்கள் மற்றும் வயது
முதிர்ந்தவர்களுக்கோ அறவே சொத்து கிடைக்காது.
யூதர்கள்
தௌராத் எனும் உண்மையான இறைவேதத்தை இருட்டடிப்பு செய்துவிட்டனர். இப்பொழுதிருக்கும்
கையாடல் செய்யப்பட்ட அவர்களுடைய வேதத்தின் படி ஆணுக்கு மட்டுமே சொத்து கிடைக்கும் என்பதே
அவர்களுடைய மதச்சட்டம். எனவே இறந்தவருடைய தாயாருக்கோ அல்லது மகளுக்கோ மனைவிக்கோ சகோதரிக்கோ
யாருக்கும் சொத்து கிடைக்காது. வேடிக்கை என்னவென்றால் அவர்களில் ஒரு பெண் இறந்துவிட்டால்
அவளுடைய கணவருக்கு சொத்து கிடைக்கும். ஆனால் கணவர் இறந்து விட்டால் மனைவிக்கு சொத்து
கிடைக்காது.
ரோமன்
சட்டம் நியாயத்தின் அடிப்படையில் இயற்றப்பட்ட சட்டம் என மேற்குலகம் பெருமையாக பேசிக்கொள்கிறது.
ஆனால் அந்தச் சட்டத்தின் படி திருமணமான பெண்களுக்கு அவர்களுடைய தந்தையின் சொத்திலிருந்து
பங்கு கிடைக்காது என்று கூறப்பட்டுள்ளது. ஆண்களுக்கு எந்நிலையிலும் சொத்து கிடைக்கும்.
அவன் முறையான திருமண உறவின் மூலம் பிறந்திருந்தாலும் சரி, அல்லது விபச்சாரத்தின் மூலம் பிறந்திருந்தாலும் சரி.
ஹிந்து
மதத்தின் அசல் வேதத்தில் கூறப்பட்டுள்ள வாரிசுரிமைச் சட்டப்படி பெண்களுக்கு அறவே சொத்து
கிடைக்காது என்பது மட்டுமல்ல. ஆண்களிலும் கூட மூத்த மகனைத்தவிர வேறு எந்த மகனுக்கும்
சொத்துரிமை கிடையாது. தாய், தந்தையரின் எல்லா சொத்துக்களையும்
மூத்த மகனே பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும், என்று மனுஸ்மிருதியில் கூறப்பட்டுள்ளது.
(நூல்- தக்ஸீமெ மீராத்(ச்) - மௌலானா அய்யூப் நத்வீ)
இஸ்லாத்தில்
ஆணுக்கு எவ்வாறு சொத்தில் பங்கு இருக்கிறதோ அவ்வாறே பெண்ணுக்கும் பங்கு இருப்பதாக குர்ஆன்
கூறும். (மரணத்திற்குப் பின்) தாய் தந்தையரும் நெருங்கிய உறவினரும் விட்டுச்சென்ற சொத்தில்
ஆண்களுக்கும் பங்கு உண்டு. (அவ்வாறே) தாய் தந்தையரும் நெருங்கிய உறவினரும் விட்டுச்சென்ற
சொத்தில் பெண்களுக்கும் பங்கு உண்டு. அசசொத்து குறைவாகவோ அதிகமாகவோ இருந்தாலும் சரியே!
(இது) அல்லாஹ்வால் நிர்ணயிக்கப்ட்ட பங்காகும். (அல்குர்ஆன் - 4:7)
பெண்ணுக்குக்
கிடைத்த சொத்தில் அவளுக்கு முழு உரிமை உண்டு. அதை அவள் சுயமாக செலவு செய்ய அதிகாரம்
பெறுகிறாள். அவளுடைய உரிமையில் கணவனுக்கு எந்த அதிகாரமும் இல்லை. அவளாக விரும்பி கணவனுக்கு
ஏதாவது கொடுத்தால் பெற்றுக் கொள்ளலாம். இல்லையானால், அதை அனுபவிப்பதற்கு கணவனுக்கு உரிமையில்லை. அதே சமயம், எல்லா சொத்துக்களும் மனைவிக்கு இருந்தாலும் கணவனே அவளுடைய செலவினங்களுக்குப்
பொறுப்பேற்க வேண்டும்.
ஒருவன்
திருமணம் முடித்து விட்டால் அவனுடைய மனைவியின் சொத்துக்களில் கணவனும் கூட்டாளியாக ஆகிவிடுவான், என்பது தான் ஐரோப்பாவில் நீண்ட காலச் சட்டமாக இருந்தது. (நூல்:
வலைஸத்தகரு கல்உன்ஸா)ஆனால், குர்ஆன் 1400 வருடங்களுக்கு முன்பே அண்கள் அவர்கள் சம்பாதித்ததற்கேற்ப பங்கு
உண்டு. பெண்கள் அவர்கள் சம்பாதித்ததற்கேற்ப பங்கு உண்டு, என்று பிரகடனப்படுத்திவிட்டது. (4:32)