நவீனமா? அறிவீனமா?

ஒரு பொருளோ அல்லது ஒரு சிந்தனையோ அது புதிதாக இருக்கிறது, என்பதற்காக மட்டும் அதை விரும்புவதோ அல்லது வெறுப்பதோ இஸ்லாத்தின் நிலைபாடு கிடையாது. அதே சமயம் நவீன சிந்தனைகள் மற்றும் கண்டுபிடிப்புகள் மூலம் லாபங்கள் ஏராளமாக இருப்பது போல் நஷ்டங்களும் தாராளமாகவே இருக்கின்றன.

ஹிட்லரும் முஸோலினியும் நவின சிந்தனைகள் என்ற விதைகளில் வளர்ந்த மரமில்லையா? நிர்வாண - ஆபாச கலாச்சாரத்திற்கும் விபச்சாரத்திற்கும் தரச்சான்றிதழ் கேட்கும் மனோநிலையும் தரம் தாழ்ந்த நவீனம் நல்கிய தைரியமில்லையா? பெண்ணுரிமை பேனர்களுடன் வீதியில் உலா வரும் கட்டுப்பாடற்ற சுதந்திரமும் ஓரினத் திருமணத்திற்கு அங்கீகாரம் வழங்கும் சட்ட சுதந்திரமும் புதுமைப் பித்தர்களின் முதல் வரிசையில் அணிவகுக்கும் அற்புத மன்மத சிந்தனையில்லையா?

எது அளவுகோல்?:

எனவே, நவீனம் ஒரு புறம் நன்மையைக் கொடுப்பது உண்மையென்றால் அதன் மூலம் விளையும் தீமைகள் நிரூபிக்கப் பட வேண்டிய அவசியமில்லாத நிதர்சனங்கள். அப்படியானால் புதுமைச் சிந்தனையை நடைமுறையை ஏற்றுக்கொள்வதா? மறுப்பதா? அல்லது எதை ஏற்றுக்கொள்வது? எதை மறுப்பது? என்பதற்கு தெளிவான அளவுகோல் கட்டாயம் தேவை.

ஆனால், இன்று உலகம் தன்னுடைய அரைகுறை அறிவையே அளவுகோலாகக் கொண்டுள்ளது. நடுநிலையான அறிவு என்பது வஹியுடைய வழிகாட்டலின் சிந்தனையில் தான் சாத்தியமாகும், என்பதற்கு இன்றைய அறிவுஜீவிகளின் அரைவேக்காட்டுச் சிந்தனையின் மூலம் உருவான கலாச்சாரச் சீரழிவே போதுமான ஆதாரம். பொதுவாக ஒவ்வொரு பொருளும் அது எதற்காகப் படைக்கப் பட்டிருக்கிறதோ அந்த நோக்கத்தை மட்டுமே நிறைவு செய்ய முடியும்.

கண்ணுடைய வேலையை காது செய்ய முடியாது. காதுடைய வேலையை கண் செய்ய முடியாது. அவ்வாறே அறிவுக்கும் ஒரு வரம்பு உண்டு. ஒரு பொருளைப் பார்த்தால் அது தானாக உருவாகவில்லை. அதைத் தயாரித்தவன் ஒருவன் கண்டிப்பாக இருக்க வேண்டுமென்பதை அறிவால் உணர்ந்து கொள்ள முடியும். அதேசமயம், அந்த பொருளை எப்படி உபயோகித்தால் இம்மையில் நிறைவான லபாமும் மறுமையில் அல்லாஹ்வின் பொருத்தமும் கிடைக்கும் என்பதை அறிவால் விளங்கிக் கொள்ள முடியாது. ஒரு இயந்திரத்தை கண்டுபிடித்தவன் தான் அதை இயக்கும் முறையை கற்றுத் தரவேண்டும்.

அவ்வாறே இந்த மாறும் உலகதில் மனிதன் தன்னை எவ்வாறு இயக்க வேண்டுமென்பதை படைத்த இறைவன் தான் சொல்லித் தரமுடியும். இறைத்தூதர்களின் வழிகாட்டல் கலந்த அறிவு சிநற்ததா? மனிதர்களுடய மனோஇச்சை கலந்த அறிவு சிறந்ததா? என்றால் முன்னது தான் முக்கியமும் சிறந்ததும் என்பது நடுநிலையாளர்களுக்குப் புரியும். நபிமார்களின் வழிகாட்டலை நகைத்துவிட்டு தங்களுடைய மனோஇச்சைப் படி ஒரு முடிவு செய்துவிட்டு, அதுதான் அறிவுப்பூர்வமானதும் நாகரிக காலத்திற்கு ஏற்றதும், என்று வாதிட்டால் அது அறிவின் இலக்கணத்தை அறியாததால் விளையும் வாதம், என்று தான் சொல்ல முடியும். நவீன பிரச்சினைகளுக்கு இச்சைக்கு அடிமையான அறிவைக் கொண்டு மட்டும தீர்வு செய்வதால் ஏற்படும் கெட்டவிளைவுகளில் சில:

அணு ஆயுத அற்புதம்:

உலக மாக யுத்தத்தின் போது ஹிரோஷிமா நாகசாகியின் மீது வீசப்பட்ட அணுகுண்டுகளின் தாக்கம் இன்று வரை உணரப்படுவது யாவரும் அறிந்ததே! இருக்கும் அப்பாவிகள் இறப்பது மட்டுமல்ல, பிறக்கப் போகும் பச்சிளங்குழந்தைகளும் நாம் எந்த குற்றத்திற்காக இப்படி ஊனமாகப் பிற்ககிறோம், என்று தெரியாமலேயே உடலாலும் மனதாலும் பாதிக்கப்படும் குழந்தைகளின் நிலையைக் கண்டு அணு ஆயுதத்தின் கொடுமையைப் பற்றி யாரால் தான் சிந்திக்க முடியாது?!

எனினும் அரைகுறை அறிவு, காலம் காலமாக பிறக்கும் குழந்தைகளின் ஈடுசெய்ய முடியாத நஷ்டத்தைப் பற்றி சிந்திக்காமல் அப்போதைய இராணுவ வீரர்களின் லாபத்தையே பெரிதாக நினைக்கிறது, எனவே தான், பத்து லட்சம் அமெரிக்க வீரர்களின் உயிரையும் இரண்டரை லட்சம் பிரிட்டானிய வீரர்களின் உயிரையும் பாதுகாத்து யுத்தத்தை முடிவுக்குக் கொண்டுவந்தது, அணு ஆயுதமே, என்று முன்னாள் பிரதமர் வின்ஸ்டன் சர்ச்சில் மதிப்பிட்டிருக்கிறார். (இஸ்லாம் அவ்ர் ஜித்தத் பஸன்தீ)

இப்படிப்பட்ட மூளைச்சலவை செய்யப்பட்ட சிந்தனையை வைத்துக்கொண்டு நவீன உலகம் உயிர் பெறுமா? அழிவை நோக்கி நடை போடுமா? என்பதை யோசிக்க வேண்டும்.

மகளுடன் திருமணம்:

நவீன காலத்தில் பல கொள்கைக் குழப்பவாதிகள் தோன்றுவது போல் இஸ்லாமிய வரலாற்றின் பக்கங்களில் பாத்தினிய்யா என்ற வழிகெட்ட குழப்பவாதிகளையும் காண முடியும். அந்த கூட்டத்தாரின் பிரபல்யமான தலைவர் உபைதுல்லா கைருவானீ என்பவர் கூறுவதையும் ஆவேசப்படாமல் அமைதியாகப்  படித்துக் கொள்ளுங்கள்:

ஒருவர் தன்னை அறிவாளி என்று வாதிட்டுக் கொள்கிறார். அவருக்கு அழகான சகோதரியும் மகளும் உண்டு. அவனுடைய மனைவி கூட அவ்வளவு அழகாக இல்லை. அப்படியிருந்தும் அந்த மகளை, சகோதரியை தன் மீது ஹராமாக்கி விடுகிறான். இவன் தன்னை அறிவாளி என்று வாதிடுவதை விட பெரிய ஆச்சரியம் என்ன இருக்க முடியும். இந்த மடையன் அறிவு பெற்றிருந்தால் தனக்கு ஓர் அந்நியப் பெண்ணை விட வீட்டில் இருக்கும் மகளும் சகோதரியும் தான் தனக்கு பொருத்தமானது, உரித்தானது, என்பதை விளங்கிக் கொள்வான்.  அவர்களுடைய எஜமான் அதற்கு தடை விதித்திருக்கிறார், என்பதைத் தவிர வேறெந்த காரணமும் இல்லை. (அல்ஃபர்கு பைனல் ஃபிரக் - அப்துல் காஹிருல் பக்தாதீ - இஸ்லாம் அவர் ஜித்தத் பஸன்தீ))

மனைவியிடம் அனுபவிக்கும் அனைத்து இன்பங்களையும் எந்த பெண்ணிடமும் அனுபவிக்க முடியும். அவள் மகளாகவோ சகோரியாகவோ இருந்தால் என்ன? (எழுதுவதற்குக் கூட அவ்வளவு கூச்சமாகவும் அசிங்கமாகவும் இருக்கிறது. ஆனால், இந்த அசிங்கத்தை நியாயப்படுத்துபவனைப் பற்றி அவனுடைய முகத்திரையை கிழிக்காமல் இருக்க முடியமா என்ன?)

மனைவி செய்யக்கூடிய அனைத்து வேலைகளையும் மகளும் சகோதரியும் செய்ய முடியும். என்னுடைய தேவையும் விருப்பமும் என்ன என்பதைப் பற்றி அந்நியப் பெண்ணை விட வீட்டுப் பெண்கள் தெரிந்திருக்க வாய்ப்பு அதிகம்.  என்னுடைய துணியை துவைக்க முடியும். எனக்கு சமைத்துத் தரமுடியும். அப்படியிருக்கும் போது அந்தத் தேவைக்காக மட்டும் அந்நியப் பெண்ணை எதற்காக திருமணம் முடிக்க வேண்டும்? இந்தக் கேள்விக்கு வஹியின் வழிகாட்டலின்றி அறிவைக் கொண்டு மட்டும் பதிலளிக்க முடியாது.

அப்துல்லாஹ் கைருவானீ யுடைய சிந்தனைக்கு இன்று மேற்கத்திய நாடுகளில் அமோக ஆதரவு கிடைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. சில மேற்கத்திய நாடுகளில் சகோதரியுடன் வாழ்க்கை நடத்துவதற்கு அங்கீகாரம் கேட்டு குரல் எழுப்பப் படுகிறது. சமூகத்தில் உருவாகும் பிரச்சினைகளுக்கான தீர்வு அறிவைக் கொண்டு மட்டும் தான் செய்ய முடியும், என்று முடிவு செய்து விட்டால் இதைவிடவும் மோசமான சீரழிவுகளை சந்திக்க வேண்டியிருக்கும். இன்று உலகம் சந்தித்துக் கொண்டிருப்பது மட்டும் சாதாரணமான சீரழிவல்ல. ஆண்கள் ஆண்களை திருமணம் செய்து கொள்வதற்கு சட்ட அங்கீகாரம் கொடுத்த சட்டாம்பிள்ளை நாடுகளும் உலகத்தில் உண்டு. இது போன்ற ஏகப்பட்ட ஜோடிகள் திருமணம்? செய்து குடும்பம்? நடத்திக் கொண்டிருக்கின்றனர்.

தனக்குத் தானே திருமணம்:

சமீபத்தில் அமெரிக்காவில் டெக்ஸாஸ் மாகாணத்தில் நாற்பது வயது கொண்ட ஒரு பெண் தனக்குத் தகுதியான ஜோடி அமையவில்லை, என்பதற்காக தனக்குத் தானே திருமணம் செய்து கொண்டதாக பத்திரிக்கைத் தகவல். அந்த திருமண விழாவில் நண்பர்களும் உறவினர்களும் கலந்து கொண்டு வாழ்த்தினார்களாம். அதனால் அந்தப்பெண் மகிழ்ச்சியடைந்தாராம். (தினமலர் 7-2-2015)

இந்த திருமணம் பற்றி உங்களுக்கு ஏதாவது விளங்குகிறதா? இந்தத் திருமணத்திற்கு ஒரு விழா வேறு. அதில் வாழ்த்து தெரிவிப்பவர்கள், இவர்களையெல்லாம் பாத்து என்ன சொல்வது? ஒன்றுமே புரியவில்லை. இது போன்ற மடத்தனத்திற்கு ஊடகங்கள் வைத்த நவீன பெயர் விநோதம். எல்லாருடைய அறிவும் ஒரே மாதிரி சிந்திக்காது, என்பது மட்டுமல்ல. எதிரும் புதிருமாகவே சிந்திக்கும்.  மனித அறிவின் சிந்தனைத் திறன் வித்தியாசமானது. மனோநிலையும் வித்தியாசமானது.

மனிதன் எந்த சூழ்நிலையில் வாழ்கிறானோ வளர்கிறானோ அந்தப் பகுதியின் பழக்கவழ்க்கங்கள் அவனுக்கு சிறந்ததாகவும் பெரியதாகவும் தெரியும். நடுநிலையாக சிந்திப்பதற்கோ முறையான முடிவு எடுப்பதற்கோ மனித அறிவு இடம் கொடுக்காது, என்பது உலகியல் நடைமுறை.

குர்ஆன் வழங்கிய பெயர்:

வஹியின் வழிகாட்டல் இல்லாமல் அறிவு சுயமாக செயல்பட ஆரம்பித்தால் அது நடுநிலையான தூய அறிவாக செயல்பட முடியாது. அது மனோஇச்சைக்கும் மனிதனுக்குள் புதைந்து கிடக்கும் மிருகத்தனத்திற்கும் அடிமையாகி விடுவதுதான் நிதர்சனம். இந்த அறிவுக்கு குர்ஆன் வைத்த பெயர் பகுத்தறிவு அல்ல. ஹவா எனும் மனோஇச்சை.

சத்தியம் இவர்களுடைய மனோஇச்சைகளப் பின்பற்றி அவற்றுக்கு ஒத்துப் போகுமேயானால் வானங்களிலும் பூமியிலும் அவற்றில் உள்ளவர்களிடமும் (முழு பிரபஞ்சத்திலும் கடுமையான) குழப்பம் ஏற்பட்டு பிரபஞ்சமே சீர்குலைந்து விடும். (அல்குர்ஆன் - 23:71)

இப்படிப்பட்ட அறிவின் மூலம் இயற்றப்படும் சட்டங்களும் தீர்வுகளும் முன்னேறிய நாகரிக மனித சமுதாயத்திற்கு பயன் தரக்கூடியதாக அமையாது. மாற்றமாக, மனித இனத்தை மிருகத்தன்மை கலந்ததாக மாற்றிவிடும். பெயரளவில் கூட வெட்கத்தைப் பார்க்க முடியாது.