வக்ஃபு என்பது ஒரு நிலம் அல்லது கட்டிடத்தை ஏதாவது நல்ல
காரியத்திற்காக அர்ப்பணித்து அதன் மூலம் வரும் வருமானத்தை அந்த நல்ல காரியத்திற்காக
செலவிடுவதற்கு சொல்லப்படும். அந்த சொத்து அப்படியே இருக்கும். பணத்தை ஏழைகளுக்கு செலவிட்டாலோ
அல்லது ஒரு நிலத்தை அனாதைக்கு கொடுத்து விட்டாலோ அத்துடன் அந்த தர்மம் முடிந்துவிடும்.
பிறகு அந்த அனாதை வயதுக்கு வந்த பின் அந்நிலத்தை விற்கவும் செய்யலாம். அல்லது வேறு
யாருக்கும் அன்பளிப்பாகவும் கொடுத்து விடலாம். ஆனால் வக்ஃபு என்பது கியாமத் வரை அசல்
அப்படியே இருக்கும். அதன் வருமானத்தை மட்டும் பாத்தியப்பட்டவர்கள் அனுபவிப்பார்கள்.
வக்ஃபின் சிறப்பம்சம்:
உலகுக்கு இந்த வக்ஃப் நமுறையை அறிமுகப்படுத்தியது இஸ்லாத்தின்
தனித்தன்மை. மௌட்டீக காலத்தில் அரபுலகில் வக்ஃப் இருந்தாக அறியப்படவில்லை, என்று இமாம் ஷாஃபியீ (ரஹ்)
அவர்கள் கூறுகிறார்கள். வக்ஃப் என்ற வார்த்தை நடைமுறையில் உள்ள அர்த்தத்தில் ஆரம்ப
காலத்தில் பரவலாக இருக்க வில்லை.
இரண்டாம் கலீஃபா உமர் (ரலி) அவர்களின் காலத்தில் தான்
வக்ஃப் என்ற வார்த்தை பரவலாக பயன் பாட்டுக்கு வந்தது. அரபு இலக்கியத்தில் கூட வக்ஃப்
என்ற பதம் நடைமுறை அர்த்தத்தில் பயன்பபடுத்தப் படவில்லை. எனவே தான் சில வரலாற்றாசிரியர்கள்
வக்ஃபை முதன் முதலில் இஸ்லாம் தான் அறிமுகப்படுத்தியது, என்று கூறுகின்றனர். முற்கால முஸ்லிம்களையும்
தற்கால முஸ்லிம்களையும் இணைக்கும் ஒரு பாலமாக வக்ஃப் செயல்படுகிறது. நல்லோர்கள் வழங்கிய
நன்கொடைகளை அவர்களின் முகத்தையோ முகவரியையோ அறியாமல் நாம் அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.
உங்களுக்கு விருப்பமானவற்றை செலவழிக்காத வரை நீங்கள் நன்மையை அடைந்திடவே முடியாது,
என்று குர்ஆன் கூறும்.
(3:92). அபூதல்ஹா
(ரலி) அவர்கள் பைருஹா என்ற தன்னுடைய தோட்டத்தை அல்லாஹ்வுக்காக அர்ப்பணித்தார்கள். உஸ்மான்
(ரலி) அவர்கள் ரூமா என்ற கிணற்றை முஸ்லிம்களுக்காக அர்ப்பணித்தார்கள். இது போன்று அதிகமான
நபித்தோழர்களும் பின்னர் வந்த நல்லோர்களும் வக்ஃபு செய்துள்ளனர்.
வக்ஃபின் வரலாற்று சாதனை:
வக்ஃபுகளில் மஸ்ஜித்களும் மத்ரஸாக்களும் முதலிடம் பெறுகின்றன.
மஸ்ஜித்கள் மூலம் ஒவ்வொரு முஸ்லிமின் இறைக்கடமைகள் நிறைவடைகின்றன. மத்ரஸாக்கள் மார்க்க
நிபுணர்களை உருவாக்குகின்றன. இன்று கோடிக்கணக்கில் இஸ்லாமிய நூலகங்களும் சட்ட ஆய்வாளர்களும்
நம் சமூகத்திற்கு கிடைத்திருப்பதெல்லாம் இந்த வக்ஃபின் மூலம் உதித்தவர்கள் தான்.
நூலகங்களில் ஆய்வு மேற்கொள்வதற்காக வரும் ஆய்வாளர்களுக்கு
சகல வசதிகளும் செய்து கொடுக்கப்பட்டன. அவர்களுக்காக சிறப்பு மருத்துவ நிபுணர்கள் நியமிக்கப்பட்டனர்.
அவர்கள் அவ்வப்போது அவர்களுடைய உடல்நலத்தை சோதனை செய்வார்கள். உடல்நலக்குறைவோ சோர்வோ
இன்றி முழுமையாக அவர்கள் மார்க்கப்பணியில் ஈடுபடுவதற்காக வக்ஃப் சொத்துக்கள் எவ்விதக்குறைவுமின்றி
செம்மையாக செலவு செய்யப்பட்டன. இமாம் கஸ்ஸாலி (ரஹ்) இமாம் நவவீ (ரஹ்) போன்ற மார்ககவல்லுணர்கள்
இந்த மத்ரஸாக்களின் மூலமே வெளியானார்க்ள.
இமாம் ஷாஃபியீ (ரஹ்) அவர்கள் ஒரு மத்ரஸாவை நிறுவி அதற்காக
தம்முடைய வீட்டையே வக்ஃப் செய்தார்கள். டெமாஸ்கஸ்
நகரை சுற்றிப்பார்த்த இப்னு ஜுபைர் அந்நகரில் மட்டும் 400 மத்ரஸாக்கள் வக்ஃப் செய்யப்பட்டிருந்ததாகக்
கூறுகிறார். ஷாஃபியீ மத்ஹபுடைய சட்டங்களை போதிக்கக்கூடிய 63 மத்ரஸாக்களும் ஹனஃபீ மத்ஹபுடைய சட்டங்களை
போதிக்கக்கூடிய 52 மத்ரஸாக்களும் ஹன்பலீ மத்ஹபை போதிக்கக்கூடிய 11 மத்ரஸாக்களும் ஒரு டெமாஸ்கஸ் நகரில்
மட்டும் இருந்திருக்கிறது.
வக்ஃப், மஸ்ஜித் மத்ரஸாவோடு மட்டும் நிற்கவில்லை. வரலாறு நெடுகிலும்
வக்ஃபின் பல வகைகளைக் காணலாம். சில வக்ஃபுகள் உலகையே பிரமிக்கச் செய்துவிடும். உதாரணமாக
பூனைகளுக்கு உணவளிப்பதற்காக வக்ஃப்; வீட்டில் வேலை செய்யும் வேலைக்காரர்கள் வீட்டுப் பாத்திரங்களை
தவறி விழுந்துவிடுவதால் உடைந்துவிடும் போது முதலாளி கோபப்பட்டு பலிவாங்கும் எண்ணத்துடன்
அவர்கள் மீது நஷ்டயீடு விதிப்பார்கள். இதற்காக வேலைக்காரர்களுக்கான வக்ஃப் செய்யப்பட்டிருந்தது.
உலகில் இது போன்ற வக்ஃபுக்கு நிகராக வேறொன்றைப் பார்க்க முடியாது.
நோயாளிகளுக்காக வக்ஃப் என்பது பெரிய விஷயமல்ல. எனினும்
அந்த நோயாளிகளை பராமரிப்பவர்களுக்காகவும் முன்னோர்கள் வக்ஃப் செய்திருக்கிறார்கள்.
(மௌஜூதா அஹம் ஸமாஜீ மஸாயில் கே ஹல் கேலியே வக்ஃப் கீ அஹ்மிய்யத் அவ்ர் தரீகயெ கார்) வக்ஃபின் சட்டங்கள்:
உமர் (ரலி) அவர்களின் வக்ஃபின் மூலம் அதற்குரிய சட்டங்களை
அறிய முடிகிறது. உமர் (ரலி) அவர்கள் கைபரில் ஒரு நிலத்தைப் பெற்றுக் கொண்டார்கள். நபியவர்களிடம்
வந்து இப்பொழுது நான் ஒரு நிலத்தைப் பெற்றிருக்கிறேன். இதைவிட விலையுயர்ந்த ஒரு நிலத்தை
நான் பெற்றதில்லை. எனவே தங்களது உத்தரவின் படி செயல்படுகிறேன், என்று கூறினார்கள்.
அதற்கு நபி (ஸல்) அவர்கள் நீங்கள் விரும்பினால் அதன் அடிமனையை
தடுத்து வைத்துக்கொண்டு (அதிலிருந்து வரும் லாபத்தை) தர்மம் செய்து விடுங்கள்,
என்று கூறினார்கள்.
உமர் (ரலி) அவர்களும் அவ்வாறே தர்மம் செய்து விட்டார்கள். இந்நிலம் விற்கப்படக் கூடாது;
அன்பளிப்பாக வழங்கடக்கூடாது;
வாரிசுரிமை கோரப்படக்கூடாது,
என்று கூறி ஏழைகள்,
உறவினர்கள்,
அடிமைகள், விருந்தாளிகள், வழிப்போக்கர்கள் ஆகியோருக்கும்
அல்லாஹ்வின் பாதையிலும் செலவிடப்பட வேண்டுமென்று தர்மம் செய்து விட்டர்கள். அந்நிலத்தின்
பொறுப்பாளர் நடைமுறையில் அறியப்பட்ட விதத்தில் சாப்பிட்டுக்கொள்ளலாம். நண்பருக்கு உணவளிக்கலாம்.
ஆனால் அதைக் கொண்டு சொத்து சேகரிப்பவராக இருக்கக் கூடாது, என்று கூறினார்கள். (புகாரி)
ஒரு பொருளுக்கு சொந்தக்காரர் எப்படிப்பட்ட நல்ல காரியத்தில்
செலவு செய்ய அவர் விரும்புகிறாரோ அதில் செலவழித்தால் தான் தனக்கு நிறைவான நன்மை கிடைக்கும்,
என்று நம்பினால் அதைத்
தவிர வேறெதிலும் அது நல்ல காரியமாக இருந்தாலும் செலவு செய்ய மாட்டார். எனவே அவர் வக்ஃப்
செய்யும் போது எப்படி செலவு செய்ய வேண்டும் என்று விரும்புகிறாரோ அதில் தான் கடைசி
வரை செலவிட வேண்டும். நாமாக ஒரு காரியத்தை இதுவும் நல்ல காரியம் தானே! இதில் செலவு
செய்தாலும் வக்ஃப் செய்தவருக்கு நன்மை போய் சேரத்தானே செய்யும், என்று நினைத்துக் கொண்டு நாம்
விரும்பியவற்றில் செலவிடக்கூடாது. வாகிஃபின் நிபந்தனை:
வக்ஃப் செய்பவர் குறிப்பிடும் நிபந்தனையை எவ்வித மாற்றமும்
செய்யாமல் அப்படியே நிறைவேற்றியாக வேண்டும். வாகிஃபின் நிபந்தனை மார்க்கம் விதித்த
நிபந்தனையைப் போன்று மதித்து செயல் படுத்த வேண்டும். அவர் விதித்த நிபந்தனை மார்க்கத்திற்கு
முரணாக இருந்தால் அதை அமுல்படுத்த வேண்டிய அவசியமில்லை.
வக்ஃபுடைய லாபத்திலிருந்து முதலில் அந்த நிலத்தை அல்லது
கட்டிடத்தை செப்பனிடுவதில் மராமத் செய்வதில் செலவிட வேண்டும். வக்ஃப் செய்தவர் அப்படி
சொல்லாவிட்டாலும் சரியே. வக்ஃப் செய்யப்பட்ட பொருள் நிலையாக இருந்தால் தான் வக்ஃப்
செய்தவரின் நோக்கத்தை நிறைவேற்ற முடியும்.
நான் இந்த நிலத்தை அல்லது ஏதாவது அசையாச் சொத்துக்களை மஸ்ஜித் அல்லது மத்ரஸா
போன்றதற்காக வக்ஃப் செய்கிறேன், என்று வாயளவில் சொன்னால் மட்டுமே போதுமானது. ரிஜிஸ்டர் செய்தால்
தான் வக்ஃப் செய்ததாக ஆகும், என்று கிடையாது. எனவே வாயளவில் வக்ஃப் செய்து விட்டாலும் வக்ஃபுக்குரிய
எல்லா கட்டுப்பாடுகளும் சட்டங்களும் அமுலுக்கு வந்து விடும்.
எனினும் பிற்காலத்தில் பிரச்சினைகள் ஏற்பட்டு வக்ஃப் சொத்துக்கு
ஆபத்து வந்து விடக்கூடாது, என்பதற்காக ரிஜிஸ்டர் செய்து கொள்வதே பொருத்தம்னது. அசையாச்
சொத்துக்களையே வக்ஃப் செய்ய வேண்டும். வக்ஃப் செய்யப்படும் பொருள் அசையும் சொத்தாக
இருந்தால் அது போன்ற பெருட்களை (குர்ஆன், சன்தூக் போன்றவை) வக்ஃப் செய்வது நடைமுறையில் இருந்தால்
அவற்றை வக்ஃப் செய்யலாம். நன்மையான காரியத்திற்காகவே வக்ஃப் செய்யப்பட வேண்டும். பாவமான
காரியத்திற்காக வக்ஃப் செய்யக்கூடாது. அப்படிச் செய்தால் அந்த வக்ஃப் செல்லாது. அதன்
மூலம் பாவம் நடைபெற்றால் அந்த பாவத்தின் விளைவை அவரும் அனுபவிக்க வேண்டும்.
ஏழைகளுக்காக செல்வந்தருக்காக அனாதைகளுக்காக விதவைகளுக்காக
தன்னுடைய சந்ததியினருக்காக என பல விதத்தில் வக்ஃப் செய்யலாம். எனினும் அவர்களில் யாருமே
இல்லாமல் போய்விட்டால் இறுதியில் முடிந்து போகாத (ஏழைகளுக்கு செலவிட வேண்டும்,
என்பது போன்ற) ஒரு நற்காரியத்திற்காக
செலவிடப்படுவதை குறிப்பிட வேணடும். நிரந்தரமாக
காலாகாலத்திற்கு வக்ஃப் செய்ய வேண்டும். ஒரு மாதத்திற்கு மட்டுமோ ஒரு வருடத்திற்கு
மட்டுமோ வக்ஃபு செய்ய முடியாது. (அல்ஃபிக்ஹுல் ஹனஃபீ ஃபீ ஸௌபிஹில் ஜதீத்)
மஸ்ஜித்:
ஒரு இடத்தில் மஸ்ஜித் உருவாக்க்கப்பட்ட பின் அது கியாம
நாள் வரை மஸ்ஜிதாகவே இருக்கும். அதை வேறு எதற்காகவும் பயன்படுத்தக்கூடாது. ஒரு தடவை
பள்ளிவாசல் என்ற முறையில் தொழுகை நடந்த பிறகு அங்கு ஏதோ ஒரு காரணத்தினால் முஸ்லிம்கள்
யாரும் இல்லாமால் போய்விட்டாலும் அந்த இடம் மஸ்ஜிதாகவே இருக்கும்.
மஸ்ஜிதுக்கு அடிக்கல் நாட்டியதால் மட்டுமே அது மஸ்ஜிதாக
ஆகிவிடாது. அதில் முறைப்படியாக அதான், இகாமத்துடன் ஜமாஅத் நடைபெற வேண்டும். அல்லது வக்ஃப் செய்பவர்
அதற்கான பொது அனுமதியை கட்டிடம் கட்டுவதற்கு முன்னாலேயே வழங்கி இதை எக்காலத்திலும்
விற்கவோ அன்பளிப்பாக வழங்குவதோ கூடாது, என்ற வக்ஃபின் வரையறையை குறிப்பிட்டு விட்டால் அந்நேரத்திலிருந்தே
அது மஸ்ஜிதாகி விடும். மஸ்ஜிதில் செய்யக்கூடாதவற்றை அவ்விடத்திலும் செய்யக்கூடாது.
(ஃபதாவா ஆலம்கீரி - மஹ்மூதிய்யா 14/388)
புதிய மஸ்ஜித் கட்டிக்கொண்டிருக்கும் போது தற்காலிகமாக
ஓர் இடத்தில் தொழுது கொண்டிருந்தால் அந்த இடம் மஸ்ஜிதாகாது. (மஹ்மூதிய்யா 14/397)
எந்த இடத்தில் மஸ்ஜித் கட்டப்படுகிறதோ அதன் நிலத்தடியிலிருந்து
வானம் வரை மஸ்ஜிதாகவே இருக்கும். தரை தளத்தை தன்னுடைய சொந்த உபயோகத்திற்காக வைத்துக்கொண்டு
மேல் மாடியை மட்டும் மஸ்ஜிதாக ஆக்க முடியாது.
ஓர் இடத்தை மஸ்ஜித் என்று முடிவு செய்த பின் அதன் கீழ்
மேல் பகுதிகளில் மஸ்ஜித் அல்லாத நோக்கத்திற்காக பயன்படுத்த முடியாது. மஸ்ஜிதின் மேல்
மாடியில் ரூம்களை கட்டி வாடகைக்கு விடவும் முடியாது. மேல் மாடியை மஸ்ஜிதாக வைத்துக்கொண்டு
தரை தளத்தில் கடைகளை கட்டி வாடகைக்கு விடக்கூடாது. நிலத்தடியிலிருந்து வானம் வரை உள்ள இடத்தில் மஸ்ஜிதில்
செய்யக்கூடாத எந்த காரியத்தையும் செய்யக்கூடாது. எனினும் வக்ஃப் செய்யும் போதே தரைதளத்தில்
வருமானத்திற்கான வாடகைக் கடைகளும் மேல் தளத்தில் மஸ்ஜிதும் அமையப் பெறும் என்று முடிவு
செய்து அப்படிச் செய்து விட்டால் பரவாயில்லை. (அத்துர்ரு - மஹ்மூதிய்யா 14/329)
மஸ்ஜிதின் பணத்தை யாரிடமாவது வியாபாரத்திற்காகக் கொடுப்பதற்கு
முத்தவல்லிக்கு உரிமை கிடையாது. அது அவரிடம் அமானிதமாக இருக்கும் பணம். (ஃபதாவா மஹ்மூதிய்யா)
வக்ஃப் செய்தவரின் நிபந்தனைகளுக்குட்பட்டு மஸ்ஜித் நிர்வகிக்கப்பட
வேண்டும். வக்ஃப் வருமானத்திலிருந்து மின்சார கட்டணம் செலுத்தப்பட்டால் அதை உபயோகிப்பதிலும்
வக்ஃப் செய்தவரின் நிபந்தனைகளை கவனத்தில் கொள்ளவேண்டும். அல்லது ஊரின் நடைமுறைக்குத்
தோதுவாக அதைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். சில விளக்குகள் இரவு முழுவதும் எரிய வேண்டிய
தேவை இருக்கலாம். ஃபிக்ஹ் நூற்களில் இரவு முழுவதும் வக்ஃப் சொத்தலிருந்து விளக்கு எரிக்ககபடக்கூடாது,
என்று கூறப்பட்டிருந்தாலும்
வக்ஃப் செய்தவர் அப்படி எரிக்கலாம் என்று நிபந்தனையிட்டிருந்தாலோ அல்லது அந்த இடத்தில்
அப்படியொரு பழக்கம் இருந்தாலோ இரவில் மூன்றில் ஒரு பகுதியை விட அதிகமாக விளக்கு எரித்துக்
கொள்ளலாம், என்றும் கூறப்பட்டுள்ளது. (அல்ஃபதாவல் ஹிந்திய்யா)
வக்ஃப் வருமானத்திலிருந்து செலவிடாமல் சந்தாவின் மூலம்
வசூலான பணத்திலிருந்து செலவிட்டால் சந்தா செலுத்தியவர்களின் நோக்கத்திற்குத் தகுந்தவாறு
செலவு செய்ய வேண்டும். அல்லது அவர்கள் மஸ்ஜிதின் கமிட்டியை தங்களின் வகீலாக ஆக்கிவிட
வேண்டும். அவர்கள் பள்ளிவாசலின் நலனைக் கவனித்து மார்க்க வரம்பிற்குட்பட்டு செலவிட
வேண்டும். (நிழாமுல் ஃபதாவா 4-2/16)
பள்ளியின் வருமானத்தை முழுக்க முழுக்க ஹலாலானதாக வைத்திருக்க
வேண்டும். கையிருப்பு பணத்தை (தேவ்பபட்டால்) கரண்ட அக்கவுண்டிலேயே வைக்க வேண்டும்.
சேவிங் அக்கவுண்டில் போட்டு வைக்கக்கூடாது. இதன் மூலம் சில பள்ளிகளுக்கு இலட்சக்கணக்கில்
வட்டிப்பணம் சேர்ந்து விடுகிறது. பிறகு அந்த பணத்தை என்ன செய்வது? என்ற கேள்வி எழுகிறது. பொதுவாக
ஹராமான பணத்தை அதற்கு உரியவர்களிடம் சேர்த்து விட வேண்டும். முடியவில்லையானால் ஏழைகளுக்கு
நன்மையை நாடாமல் கொடுத்து விடவேண்டும். இதே சட்டம் பள்ளிவாசல் பணத்திற்கும் பொருந்தும்.
மஸ்ஜிதின் கட்டடங்களை பேங்க் நடத்துவது போன்ற பாவமான எந்த காரியத்திற்காகவும் வாடகைக்கு
கொடுக்கக் கூடாது. மஸ்ஜிதுடைய அதிகப்படியான கட்டங்களை வாடகைக்கு விட்டு அதன் மூலம்
வக்ஃப் வருமானத்தை அதிகப்படுத்த வேண்டுமென்றால் மார்க்கத்தில் அனுமதிக்கப்பட்ட காரியங்களுக்காக
வாடகைக்கு விடலாம். இதன் மூலம் பிற்காலத்தில் வக்ஃப் சொத்துக்கு எந்தப் பங்கமும் ஏற்படாமல்
பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.
அரசு தன்னுடைய ஆகுமான வருமானத்தையும் ஹராமான வருமானத்தையும்
கலந்து விட்ட பிறகு மஸ்ஜிதுக்கு பணஉதவி செய்தால் அதைப் பெற்றுக்கொள்வது தவறில்லை.
(ஃபதாவா மஹ்மூதிய்யா 14/520)
நோன்புக் கஞ்சிக்காக அரசு அரிசி வழங்கினால் அதை வாங்கி
உபயோகிப்பதில் தவறில்லை. அதே சமயம் அரசு கொடுக்கும் அரிசியை வாங்கி வெளியே விற்றுவிட்டு
அரசுக்கு தவறான கணக்கு காட்டுவது மோசடி வேலை. இதை ஒரு மஸ்ஜிதுடைய நிர்வாகம் செய்கிறதென்றால்
அதை விடக் கேவலம் வேறெதுவுமில்லை.
பள்ளிவாசலில் ஒரு பொருள் அல்லது பணம் விழுந்து கிடக்கிறதென்றால்
அதை எடுத்து அதற்குரியவரிடம் ஒப்படைக்க வேண்டும். அதற்கு லுக்தா எனும் விழு பொருளை
எடுத்ததற்குரிய சட்டத்தின் படியே செயல்பட வேண்டும். அதை பள்ளிவாசல் உண்டியலில் போட்டுவிடக்கூடாது.
ஏனெனில் அந்தப் பொருளுக்குரியவர் கிடைக்க வில்லையானால் ஏழைகளுக்கு ஸதகா செய்ய வேண்டும். பேங்க் வட்டிப் பணத்தை பள்ளியின் எந்தத் தேவைக்கும்
பயன்படுத்தக் கூடாது. கழிவறை கட்டுவதற்கும் பயன்படுத்தக் கூடாது. (நிழாமுல் ஃபதாவா)
கப்ருஸ்தானை பாதுகாப்பதற்காக அதைச்சுற்றி காம்பவுண்ட்
சுவர் எழுப்புவதற்குத் தேவையான பொருளாதார வசதி நிர்வாகத்திடம் இல்லையானால் முன் வாடகை
என்ற பெயரில் கடைகளை வாடகைக்கு எடுப்பவர்களிடமிருந்து பணம் வாங்கி கப்ருஸ்தானைச் சுற்றிலும்
கடைகள் கட்டிக்கொள்ளலாம். கடைகளின் வாசல் கப்ருஸ்தானுக்கு வெளியே இருக்க வேண்டும்.
கடைகளின் மூலம் வரும் வருமானத்தை கப்ருஸ்தானைப் பாதுகாப்பது மற்றும் அதனுடைய அவசியத்
தேவைகளுக்காக செலவிட வேண்டும். கடைகள் கட்டும் போது இன்னும் அடையாளம் இருக்கக் கூடிய
கப்ருகள் பாதிக்கப் படக்கூடாது, என்பதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். (அஹம் ஃபிக்ஹி ஃபைஸலே)
கப்ருஸ்தான் அடையாளம் தெரியாத அளவுக்க உக்கிப் போய்விடட்ல்
அந்த இடத்தில் விவசாயம் செய்யலாம். அல்லது கட்டடம் கட்டிக் கொள்ளலாம், என்று ஃபிக்ஃ நூற்களில் கூறப்பட்டுள்ளது.
(அல்ஃபதாவல் ஹிந்திய்யா)
வக்ஃபை விற்பது:
ஒரு வக்ஃப் சொத்தின் மூலம் ஓரளவுக்கு வருமானம் வந்து கொண்டிருக்கிறது.
எனினும் அதை விற்று விட்டு வேறொரு இடத்தில் அதுபோன்றதொரு சொத்து வாங்கிவிட்டால் அதை
விட அதிகமான வருமானம் வரும் என்றிருந்தாலும் அந்த சொத்தை விற்கக்கூடாது. இது வக்ஃபுகள்
வீணாவதற்கே வழிவகுக்கும்.
அதே சமயம் அந்த வக்ஃபுடைய வருமானத்தின் மூலம் அந்த வக்ஃபைக்
கூட பராமரிக்க முடியவில்லை. அதற்காக கடன் வாங்க வேண்டிய சூழ்நிலை இருந்தால் அந்த வக்ஃபை
விற்று விட்டு வேறொரு சொத்து வாங்கலாம். வக்ஃப் செய்தவர் உயிருடன் இருந்தால் அவரிடம்
அதற்கான அனுமதியைப் பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும். அத்துடன் பின்வரும் நிபந்தனைகளையும் கவனத்தில்
கொள்ள வேண்டும்.
1. சந்தைவிலையை விடக் குறைவாக விற்கக்கூடாது.
பொருளாதார நிபுணர்களால் மதிப்பிட முடியாத அளவுக்கு குறைந்த விலையில் வக்ஃபை விற்கக்கூடாது.
2. வக்ஃப விற்கும் பொறுப்பாளர் தன்னுடைய
சொந்தக்காரர்களுக்கோ வேண்டியவர்களுக்ககோ விற்கக்கூடாது. விற்கக்கூடியவர் யாருக்காவது
கடன் கொடுக்க வேண்டியிருந்தால் அப்படிப்பட்ட நபரிடமும் விற்கக்கூடாது.
3. வக்ஃப் சொத்துக்களை பணத்திற்குப் பகரமாக
விற்காமல் நிலம் போன்ற பொருட்களுக்குப் பகரமாக விற்க வேண்டும். ஏதாவது சட்ட நிர்பந்தத்தின்
காரணமாகவோ நடைமுறை சாத்தியமில்லாததின் காரணமாகவோ பணத்திற்குப் பகரமாக விற்றுவிட்டால்
உடனடியாக அந்த பணத்தின் மூலம் சொத்து வாங்கிவிட வேண்டும். வக்ஃபை விற்பதற்கோ மாற்றம்
செய்வதற்கோ வக்ஃப் போர்டுடைய அனுமதி மட்டும் போதுமானதல்ல. மார்க்க நிபந்தனைகளுக்குட்டபட்ட
காஜியோ அல்லது வக்ஃபுடைய சட்டங்ககளை நன்கு அறிந்த இயைச்சமுள்ள உலமாக்களும் மார்க்கப்பற்றுள்ள
முஸ்லிம் சட்டவல்லுணர்களைக் கொண்ட வக்ஃப் கமிட்டியோ அனுமதி கொடுக்க வேண்டும். (அஹம்
ஃபிக்ஹி ஃபைஸலே) வக்ஃப் அபகரிக்கப் பட்ட வரலாறு:
கி.பி. 17 ம் நூற்றாண்டு வரை இந்தியாவில் மொகலாயர்கள் முழு பலத்துடன்
ஆட்சி செய்து கெர்ணடிருந்தனர். எனவே அக்காலத்தில் நாட்டின் மீது அந்நியத் தாக்குதல்
எதுவும் நடக்க வில்லை. கி.பி 1705 ஆம் ஆண்டு மன்னர் ஔரங்கசீப் அவர்கள் மரணித்த பின் ஆட்சி பலகீனமடைந்தது.
ஆங்கிலேயர்கள் நாட்டில் தடம் பதிக்க ஆரம்பித்தனர். ஆங்கிலேயர்கள் இந்தியாவை ஆண்ட போது
ஆரம்பமாக அவர்கள் இஸ்லாமிய மதச்சட்டங்களில் கை வைக்கவில்லை. பின்னர் அவர்கள் பலம்பெற்றபின்
மதச்சட்டங்களிலும் கைவைத்தனர். அதில வக்ஃப் சட்டங்களும் தப்பவில்லை. இஸ்லாத்தில் வக்ஃப்
இரண்டு வகையாக உள்ளது.
1. நற்காரியங்களுக்கு பொதுவாக வக்ஃப்
செய்வது.
2. சந்ததியினருக்காக வக்ஃப் செய்வது.
ஆங்கிலேய அரசு முதல் வகையை அங்கீகரித்தது. வக்ஃபின் இரண்டாவது
வகையை சட்டதிற்கு முரண் என அறிவித்தது. 1838 ஆம் ஆண்டு ஒரு நீதிமன்றம் சந்ததிகளுக்கான
வக்ஃப் சட்டத்திற்கு முரணானது, என்று தீர்ப்பளித்தது. 1873 ஆம் ஆண்டு மும்பை ஹை கோர்ட்டும் இது
போன்றதொரு தீர்ப்பை வெளியிட்டது. 1894 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் 23 ஆம் தேதி ஒரு நீதிமன்றம் ஆங்கில மொழியை
அடிப்படையாக வைத்து பின்வருமாறு வக்ஃப் பற்றி தீர்ப்பு வழங்கியது: ஆங்கிலத்தில் கைராத்
- நன்மையாக காரியம் என்பது ஏழைகளுக்கு வழங்கினால் தான் நல்ல காரியமாக ஆகும். குடும்பத்தினருக்கு
வழங்குவதால் அதை நன்மையான காரியம் என்று சொல்ல முடியாது, என்று கூறி சந்ததியினருக்காக செய்யப்பட்ட
வக்ஃப் செல்லாது என்று தீர்ப்பு கூறினர். கைராத் (நன்மைகள்) என்ற வார்த்தையை ஆங்கில
மொழிக்குத் தோதுவாக விளங்கியே நான் தீர்ப்பு கொடுத்துள்ளேன், என்று நீதிபதி பிடிவாதமாகக்
கூறினார். இந்த தீர்ப்பின் காரணமாக நாடு முழுவதும்
எதிர்ப்பு கிளம்பியது. (நூல்: இஸ்லாம் கா கானூனெ வக்ஃப்)
இன்றும் வக்ஃப் சொத்துக்கள் அபகரிக்கப் படுகின்றன. அல்லது
வீணாக்கப் படுகின்றன. முன்னால் வக்ஃப் சேர்மன் ஒருவர், 80000 கோடி வக்ப் சொத்து பணமுதலைகளால்
திண்ணப்படுகிறது, என்று கூறிய தகவலை இணையத்தில் பார்க்க முடியும். சமீபத்தில் டெல்லியில் நடந்த மத்திய
சிறுபான்மையினர் நலத்துறை அமைச்சகத்தின் தேசியக் கருத்தரங்கில் மத்திய அமைச்சர் சல்மான்
குர்ஷித் புதிய வக்ஃப் திருத்த மசோதா விரைவில் பாராளுமன்றத்தில் தாக்கல் செய்யப்படும்,
என்று பேசியுள்ளார்.
போபாலில நடைபெற்ற அனைத்து மாநில வக்பு வாரியங்களின் கலந்தாய்வுக்
கூட்டத்தில் சிறப்பு விருந்தினராகக் கலந்து கொண்ட மத்திய அமைச்சர் பேசும்போது,
நாடு முழுவதும் பல கோடிக்கணக்கான
ரூபாய் மதிப்பிலான வக்பு நிலங்கள் ஆக்கிரமிக்கப் பட்டுள்ளன.
சில மாநிலங்களில் வக்பு நிலங்கள் குறித்த விபரங்கள் பாதுகாப்பாக
வைக்கப் படவில்லை. இதனால் வக்பு சொத்துக்கள் முறைகேடாகப் பயன்படுத்துவது தொடந்து கொண்டிருக்கிறது, என்று கூறினார். வலுவான வக்பு சட்டம் உருவாக்கப்பட வேண்டும்,
என்று பீகார் அமைச்சரும்
கூறியுள்ளார் (பள்ளிவாசல் டுடே- 24-30.6.2012; 17-23.6.2012).
பேசிக்கொண்டே இருக்காமல் விரைந்து செயல் பட்டு வக்ஃபு
சொத்துக்களை பாதுகாப்பதற்கு நடவடிக்கை எடுத்தால் நல்லது. பொதுச் சொத்துக்கள் சொந்த
சொத்துக்களைப் போல் உபயோகப் படுத்தப் படுகின்றன. பல இடங்களில் வக்ஃபு சொத்துக்கு வருமானம்
வந்து கொண்டிருக்கிறது. அது செலவாக வேண்டிய இடமே இல்லாததால் அவற்றை சம்மந்தப்பட்டவர்கள்
அபகரித்துக்கொள்கிறார்கள். நிச்சயமாக சில மனிதர்கள் அல்லாஹ்வுடைய செல்வதத்தில் தலையிடுகிறார்கள்.
(அதைச் சாப்பிடுகிறாகள்.) கியாம நாளில் அவர்களுக்கு நரகம் தான் என்று நபி (ஸல்) அவர்கள்
கடுமையாக எச்சரித்தார்கள். (புகாரி)
